तिमीलाई कुरिरहेछु

मंजु मार्मिका

सुनौलो बिहानीको गाथा गाउँदै
सदभावको घडा सजाएर
अन्धकार रातमा
तिमी हराएकी थियौ
वषौ पुरानो भइसक्यो समय
इतिहासको कालखण्डमा खुशी भएथे
एउटी निडर छोरी जन्माएछु भनेर

उहिल्यै देखि
अनवरत सुस्काइरहेका सुस्केराहरु
पोको पारेर हराएको त्यो
अध्यारो रात डरलाग्दो थियो
घोडालाई टापले थिचे जस्तै गरि
थिचिएका भावनाहरुलाई
कुम्लो पारेर न्यानो अँगालोमा
हावाहुरी चलेको रातमा
तिमी हराएकी थियौ
छोरी हराउँदा खुशी हुने
एउटी आमा तिम्री म
अहिले पनि तिमीलाई कुरिरहेछु ।

उकालो ओह्रालो
आउने जाने बटुवाहरुलाई
कयौ पटक सोधिसके छोरी
साटेर रगत र पसिना
तिमी सुनौलो बिहानीको गाथा गाउँदैछौ रे
तिम्रो स्वागतमा
सदभावकै घडा सजाएर
समयले पर्खिरहेछ
सुनौलो बिहानी लिएर आऊ
साउनको भेलमा जीवनको बाजी थापेर
त्यही जीवन बचाउने साइला माइलाहरु
अझैपनि धाइरहेकै छन मान्छे बेच्ने बजार ।

समयको उछिन पाछिनलाई पच्छ्याउदै
बदलिरहने हावाका झोक्काहरु सँग
तिमी निर्मल र स्वच्छ
हावा बनेर आऊ
तिमीले फुकिरहेको आगो बालेर
उज्यालो रात लिएर आऊ ।
तिमीलाई जन्माएको मैले नै
तिमीलाई निडर बनाउने पनि मै हुँ
तिमी जस्तै निडर सन्तानहरुलाई कुरिरहेछु
अहिले पनि तिमीलाई कुरिरहेछु ।