गाउँ रोयो अरे

- विपल बोयुङ

झोला बोकी हिँड्दा म गाउँ रोयो अरे
जन्मिएर हुर्किएको ठाउँ रोयो अरे

गरिबीले डोर्याएर लादै थियो टाढा
नदी तर्दा धेरै चोटी नाउ रोयो अरे

नजिक आई एउटा खबर छाडी गयो कौवा
गाउँमा मेरो गुन्द्रुकको'नि भाउ रोयो अरे

पुस-माघको जाडो कठै शीत छल्नो छानो बिना
बच्चाहरुको विचल्लीमा माउ रोयो अरे

कयौं हिउँद काट्नु पर्दा एउटै फरियाले
मैले शिर झुकाएको पाउ रोयो अरे

फर्किनेछु बाँचे भने अर्को सालतिर
यस्तो चिठी पढ्दा हजुर वाउ रोयो अरे