अब सबै उठ्नुपर्छ

- सरिता राई

अँध्यारोमा जिउने नारी अब सबै उठ्नुपर्छ
घाँस काट्ने हातहरु एकसाथ जुट्नुपर्छ

हेपिएर थिचिएर यो समाजमा बस्छौ कति
एउटै माला बनाउन नारी दिमाग खुट्नुपर्छ

अरुको शिर उच्च राख्न नङग्रामात्र खियाउछौ किन
नन्द-भाउजू सासू-बुहारी एउटै थालमा चुठ्नुपर्छ

खाली हात खाली दिमाग परजिवी हुन्छौ किन
आफ्नो हात आफ्नै दिमाग बुद्धिपूर्वक जुट्नुपर्छ

क्रोक्राहरु हल्लाउदै घररुपी जेलमा किन
उज्यालोमा जिउनलाई अँध्यारो सब फुट्नुपर्छ